சிறுகதை - பாரம்

‘‘என்ன ராஜா நீ வரலையா?’’

‘‘இல்லண்ணே... நான் வேற ஒரு சவாரியில இருக்கேன். முத்து நல்ல பையன்தான். அவன் உங்க கூட இருந்து நல்லபடியா சாமான்கள ஏத்தி எறக்கிருவான். நீங்க பயப்படாமப் போங்கண்ணே...’’
‘‘என்னப்பா... நீ வந்தா எனக்குக் கொஞ்சம் தோதா இருக்கும்னு பார்த்தேன். சரி, நீ இவ்ளோ தூரம் சொல்ற. நான் அவரை வச்சே பாத்துக்கிறேன்...’’ என்று போனை வைத்த சிவநேசனிடம் காபியை நீட்டியடியே கேட்டாள் வள்ளி.

‘‘என்னங்க... ராஜா வரலையாமா?’’

‘‘ஆமா. அவருக்கு வேற சவாரி வந்து காலையில தான் கிளம்பினாராம். இன்னொரு வண்டிய நமக்கு அனுப்புறாராம். முத்துன்னு ஏதோ  பேரு சொன்னாரு...’’
‘‘சரி யாரா இருந்தா என்ன? நம்ம கடை சாமான்களை எல்லாம் பக்கத்து ஊருக்கு கொண்டு போகப்போறோம். அந்த புது கடையில இறக்கிட்டு வர்றதுதானே? இதுக்கு எதுக்கு ராஜாதான் வரணும்னு நினைக்கிறீங்க?’’

‘‘ராஜான்னா பழக்கமான ஆளு. எனக்கு கொஞ்சம் தைரியமா இருக்கும். புது ஆளு எப்படியோ தெரியலையே? நாளைக்கு வேணா ராஜாவை வைத்து ஏத்திக்கலாமா?’’
‘‘அட... என்னங்க நீங்க? வண்டிய வரச் சொல்லி சட்டுபுட்டுனு ஆகுற வேலையை பாப்பீங்களா...?’’ என்று சற்று காட்டமாகவே சொல்லிவிட்டுக் காபி டம்ளரை வாங்கிக் கொண்டு கிளம்பினாள் வள்ளி.எல்லா சாமான்களும் அந்த குட்டி யானையில் ஏற்றியாகிவிட்டன.

ஒரே ஒரு டேபிள் மட்டும் வைக்க இடம் போதவில்லை. யோசித்துக் கொண்டிருந்த சிவநேசனிடம், ‘‘அண்ணே... இந்த டேபிள வண்டி கேபின் மேல தூக்கிக் கட்டிடலாம். ஒண்ணும் ஆகாது. கொண்டு போயிடலாம்...’’ என்று முகத்தில் வழிந்த வியர்வையைத் தன் கைலியால் துடைத்துக் கொண்டே சொன்னான் முத்து.முத்து சொல்வதும் சரி என்றே பட்டது.

‘‘சரி முத்து. நீ மேல ஏறிக்கோ. நான் கீழே இருந்து தூக்கித்தர்றேன்...’’ என்று சிவநேசனும் வேட்டியை மடக்கிக் கட்டிக் கொண்டார்.கேபின் மேலேறி மண்டியிட்டு உட்கார்ந்து கீழே மிகவும் சிரமப்பட்டு சிவநேசன் தூக்கிக் கொடுக்கின்ற டேபிளை லாவகமாகப் பிடித்துத் தூக்கி கேபினில் வைத்துக் கயிறு போட்டு இறுக்கமாய்க் கட்டிக் கொண்டான் முத்து.
கீழே இறங்கி வந்தவன், ‘‘என்னண்ணே... போலாமா?’’ என்றான்.

‘‘காலையில் இருந்து ஒரே ஆளா எல்லா சாமான்களையும் ஏத்தி இருக்க. இரு ஒரு காபி குடிச்சிட்டு போலாம்...’’ என்றவர் வள்ளியிடம், ‘‘சூடா ரெண்டு காபி போட்டுக் கொண்டாம்மா...’’ என்றார்.காபி குடித்துவிட்டு வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்தான் முத்து. வள்ளியிடம் சொல்லிக்கொண்டு பக்கத்து சீட்டில் ஏறி அமர்ந்தார் சிவநேசன்.‘‘வரேங்க்கா...’’ என்று வள்ளியிடம் தலையாட்டிய முத்துவைப்பார்த்து, ‘‘கொஞ்சம் இருந்து எறக்கி வச்சிட்டு வாப்பா...’’ என்றாள் வள்ளி.‘‘அதெல்லாம் நான் பாத்துக்கிறேன்கா...’’ என்று சிரித்தபடி வண்டியைக் கிளப்பினான்.